Terapia Janowa
Psychoterapia w ujęciu Janowa nastawiona jest na wykorzenienie pierwotnego bólu wynikającego z wczesnych urazów psychicznych, rozumianych jako rany, przez które powstaje nerwica.
Nerwica jest chorobą odczuć, u której podstaw leżą tłumione uczucia, z czasem przekształcające się w zachowania neurotyczne.
Proces neurotyczny rozpoczyna się, gdy naturalne potrzeby dziecka nie są realizowane (np. potrzeba karmienia, przewijania czy kontaktu cielesnego) – ich zaspokojenie jest warunkiem zdrowia psychicznego, zachowania wewnętrznej spójności i rozwoju „Ja”.
Niezaspokojone potrzeby nie znikają wraz z wiekiem, lecz są odcięte od świadomości z powodu bólu jaki wywołują. Aby potrzeby rzeczywiste zostały zaspokojone, muszą być odczute i włączone do świadomości. Celem terapii Janowa jest pomoc w dotarciu do prawdziwych odczuć pacjenta i uświadomieniu mu prawdziwych potrzeb.
Terapia składa się z dwóch faz: przygotowującej i właściwej. Pierwsza (trwa około miesiąca) ma na celu „obalenie” obron pacjenta poprzez jego izolację i wprowadzanie restrykcyjnych ograniczeń, druga to psychoterapia indywidualna i grupowa (sesje trwają 2-3 godziny, jest ich w ciągu dnia kilka). Podczas sesji pacjent zaczyna doświadczać różnych tłumionych dotąd uczuć. Proszony jest by oddychał głęboko – powoduje to silną reakcję emocjonalną, wyzwalającą pierwotny krzyk bólu, który otwiera system obronny.
Zadaniem psychoterapeuty jest wytępienie owego bólu, aby pacjent mógł się stać realnie czującą jednostką. W trakcie intensywnej psychoterapii uczucia ulegają rozładowaniu, co pozwala na życie teraźniejszością. Terapia trwa około 12 miesięcy.
